دوست عزیز و همراه گرامی، لطفا توجه داشته باشید اگر چه این مطلب و سایر مطالب سایت توسط متخصصین هر حوزه تهیه شده است لیکن این مطلب فقط جنبه‌ی آموزشی و اطلاع رسانی دارد و پیش از استفاده از توصیه‌های آن حتما با یک متخصص مشورت کنید.
مژده شرف عاشوری من مژده شرف عاشوری هستم؛ لیسانس مترجمی زبان انگلیسی و فوق لیسانس فیزیولوژی ورزش که سال‌هاست به صورت تخصصی می‌نویسم و ترجمه می‌کنم.
هدف اصلی ما در سایت دکتر بهشتیان ارایه خدمات و مطالب علمی و به روز به شما خواننده گرامی می باشد.
لازم به ذکر است پارانوئیدها، هذیان یا توهم ندارند. توهم و هذیات در افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی، اختلال اسکیزوافکتیو و دوره های شیدایی شدید در اختلال دوقطبی دیده می شود.
چند روز پس از شروع ناراحتی پوستی (یا به ندرت، چند هفته پس از آن)، بثورات مشخصه زونا ظاهر می‌شوند. این جوش‌ها به طور معمول به عنوان خوشه ای از تکه‌های قرمز کوچک شروع می‌شوند و در نهایت به تاول‌های کوچکی تبدیل خواهند شد. این تاول‌های پُر از مایع در نهایت باز می‌شوند و زخم‌های کوچک به آرامی خشک می‌گردند و از بین می‌روند.
همچنین ممکن است در جستجوی خون نیاز به آزمایش خون داشته باشند. این کار می‌تواند بیماری زونا واگیردار است؟ مشخص کند که آیا فرد تا به حال در معرض این ویروس قرار گرفته است یا خیر.
اعتقاد به اینکه قدرت خاصی دارند یا در یک مأموریت مخصوص هستند (هذیان عظمت)
چند نکته مهم وجود دارند که باید هنگام بحث در مورد ویروس واریسلا زوستر و انتقال آن در نظر گرفته شوند. اگر فردی تا به حال آبله مرغان نگرفته باشد یا واکسن آبله مرغان دریافت نکرده باشد و تماس مستقیمی با مایعات ناشی از بثورات زونا داشته باشد، ممکن است به آبله مرغان مبتلا شود، اما بلافاصله دچار زونا نخواهد شد.
این شخص تصور می‌کند که صدمه یا حادثه آزار دهنده در حال رخ دادن است یا قرار است رخ دهد.
زونا توسط ویروسی ایجاد می‌شود که در بروز آبله مرغان هم نقش دارد، یعنی ویروس واریسلا زوستر. هر کسی که آبله مرغان داشته باشد ممکن است در آینده به زونا مبتلا شود.
پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی که مقاومت بدن را در برابر بیماری‌ها کاهش می‌دهند
این مقاله نیازمند منابع پزشکی بیشتری برای اثبات‌پذیری است و یا بیش از اندازه بر مبنای منابع اولیه نگاشته شده‌است.
به همین دلیل، روانشناسان معمولاً فرد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید را تا بعد از ۱۸ سالگی تشخیص نمی دهند.
هنگامی که متخصص سلامت روان، مانند یک روانشناس یا روانپزشک، حدس می زند فرد به پارانویا مبتلا است، اغلب سؤالات کلی می‌پرسد که حالت دفاعی در فرد ایجاد نکند یا جوّ گفتگو را سنگین نکند. معمولا سؤالاتی می پرسد که روشن کننده موارد زیر است: